ΜΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ "ΦΩΝΗΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ"... ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ !
ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΣΟΒΑΡΟ ! ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΣΤΗΝ "ΝΕΑ" ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ! Τέλος τά φωνήεντα η,υ,ω, ἐνῶ εἰσάγουν τά μπ,ντ,γκ ὡς σύμφωνα...

Συνεχίζουμε μέ τό δεύτερο μέρος ἄρθρου περί ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΣ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ  (μέρος δεύτερον)

τοῦ Ἀναστασίου Στάμου, Διευθυντοῦ ΕΠΑΛ Λευκάδος

Ἀναφέραμε ἤδη ὅτι οἱ νέοι μας «ἀρνοῦνται» πλέον νά μάθουν… Ἀλλ’ αὐτό ἀποτελεῖ τήν φυσική τους ἀντίδραση στήν χρόνια ἐπιβολή τῆς «βαρειᾶς» ὕλης σέ ὅλα τά ἔτη τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου. Τό ἐκπαιδευτικό σύστημα ἀφ’ ἑνός διδάσκει στά παιδιά μας ἄλλα ἀντί ἄλλων, ἀφ’ ἑτέρου διδάσκει γνώσεις, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν ἐπαρκῆ βαθμό μυελώσεως, πού δέν ἔχουν ἀκόμη ἀποκτήσει. Ἡ «βαρειά» αὐτή ὕλη καί ἡ μεγάλη καθημερινή ἀπασχόληση (πληθώρα μαθημάτων, μεγάλη δυσκολία, πολλοί ἐναλλασσόμενοι καθηγητές, φροντιστήρια…) δέν συμβαδίζει μέ τόν βαθμό μυελώσεως, ὥστε κυριολεκτικῶς ἀνατρέπει, βιάζει τήν ἐσωτερική ὑπαρξιακή συνοχή τῶν παιδιῶν μας, διαταράσσει τήν φυσιολογική ἀνάπτυξη, «καίει» τούς ἀμυέλωτους νευρῶνες, προκαλεῖ ἐγκεφαλικό βραχυκύκλωμα καί ἀβάσταχτο πόνο! Πιέζουμε τά παιδιά, ἐνῷ εἶναι πολύ μικρά, νά προβοῦν σέ πράξεις καί ἐνέργειες, τίς ὁποῖες πολλές φορές οὔτε κι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι δέν μποροῦμε νά διεκπεραιώσουμε. Κλάσματα, δεκαδικοί, συμμιγεῖς, διαγράμματα, ἱστογράμματα, στήν Δ΄ τάξη!

Ὁ ὄγκος τῶν διδασκομένων θεμάτων, ἡ δυσκολία τῶν προβλημάτων, τό βάθος τῶν ἐννοιῶν πού μποροῦμε νά προσλάβουμε καί νά ἀφομοιώσουμε εἶναι ἀνάλογα τοῦ βαθμοῦ πού ἔχει μυελωθῆ (ὠριμάσει) ὁ νευρωνικός ἱστός τοῦ ἐγκεφάλου. Τά ἐκπαιδευτικά προγράμματα πρέπει ἑπομένως νά συμβαδίζουν μέ τήν ἡλικία τῶν παιδιῶν, μέ τόν βαθμό τῆς μυελώσεως, διαφορετικά τά ἀποτελέσματα τῆς ἐκπαιδεύσεως ὄχι μόνο εἶναι ἀρνητικά, ἀλλά οἱ ἐπιπτώσεις στήν συναισθηματική καί σωματική ὑγεία εἶναι ὀλέθριες. Ἡ προοδευτική μυέλωση, ἡ φυσιολογική ἀνάπτυξη, σταματᾶ. Τά παιδιά «καῖνε φλάντζα»…

Τά παιδιά δέν ἔχουν ἀκόμη ἀναπτύξει τήν μυέλωση τοῦ νευρωνικοῦ ἱστοῦ τοῦ ἐγκεφάλου (βλ. εἰκόνα 1 – προοδευτική μυέλωσις νευραξόνων). Ἡ μυελίνη μπορεῖ νά παρομοιασθῇ μέ τό μονωτικό περικάλυμμα τῶν ἠλεκτρικῶν καλωδίων (βλ. εἰκόνα 2). Ἡ ἀνάπτυξη τῆς μυελίνης χρησιμεύει στήν ἐπίτευξη μεγαλυτέρου βαθμοῦ διαχωριστικῆς, διευκρινιστικῆς καί διασταυρωτικῆς ἱκανότητος καί συμβάλλει στήν ταχύτερη διακίνηση τῶν νευρικῶν ὤσεων (ἠλεκτροχημικῶν μηνυμάτων). Ἡ ταχύτης τῶν νευρικῶν ὤσεων κατά μῆκος τῶν νευραξόνων τῶν ἀμυέλων νευρικῶν κυττάρων (στά παιδιά) εἶναι πάρα πολύ μικρή: 3-5 m/s. Ἐνῷ σέ μυελωμένα νευρικά κύτταρα (μετά τά 16 ἔτη) ἡ ταχύτης εἶναι πολύ μεγάλη: ἕως 130 m/s.

Πέραν αὐτῶν ὅμως, τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα εὐθυγραμμίζεται πρός τίς ἐπιταγές τῶν κοσμοεξουσιαστῶν, πού ἐπιβάλλουν τήν νεοταξίτικη «πολυ-πολιτισμική» ἤ «διαπολιτισμική» ἐκπαίδευση. Ἱδρύθηκε λοιπόν τήν προηγούμενη δεκαετία τό λεγόμενο «Κέντρο γιά τήν Δημοκρατία καί τήν Συμφιλίωση στήν Νοτιοανατολική Εὐρώπη» (εἶναι εὐαγής ΜΚΟ μέ τίτλο CDRSEE), πού ἐπιδοτεῖ εἰδικά ἐθνομηδενιστικά προγράμματα, καί μάλιστα μέ πακτωλό χρημάτων (Σόρος καί σία). Ἀπό τό Πρόγραμμα «(Southeast European) Joint History Project» (JHP) πληρώθηκαν οἱ γνωστές στό πανελλήνιον κυρίες Δραγῶνα, Φραγκουδάκη, Κουλούρη (καθηγήτριες παιδαγωγικῶν ἀκαδημιῶν) μέ σκοπό νά ἀναθεωρήσουν τά ἐθνοκεντρικά σχολικά βιβλία τῆς Ἱστορίας («to revise ethnocentric school histories»), γιά νά πετύχουν μιά Ἱστορία χωρίς Στερεότυπα («stereotype free history»). Ἐπί τούτου ἐπιστράτευσαν καί τήν γνωστή Ρεπούση. Ἕτερο πρόγραμμα ἐθνικῆς μειοδοσίας (μέ 14.000.000 εὐρώ) ἀνέλαβαν οἱ δύο πρῶτες κυρίες διά τόν ἐκτουρκισμό ὅλων τῶν Μουσουλμάνων τῆς Θράκης (ἀκόμα καί τῶν Ἑλλήνων Πομάκων – θυμηθῆτε τήν κόντρα μέ τήν γενναία δασκάλα Νικοπούλου στό Δέρειο Ἕβρου).

Μέ τέτοιο «πολιτικό» παρασκήνιο φθάσαμε νά ὑπονομεύουμε συστηματικά τό φρόνημα τῶν παιδιῶν μας. Νά ἀλλοιώνουμε τήν μελλοντική ἐθνική καί θρησκευτική συνείδηση τῆς νέας γενιᾶς τῶν Ἑλλήνων (ἐνάντια στό Σύνταγμα, στό ὁποῖο ὁρκιστήκαμε ὡς δημόσιοι ὑπάλληλοι νά φυλάττουμε πίστιν). Ἀφήνουμε τά παιδιά μας ἕρμαια, βορά τῶν ἐπιτηδείων οἰκονομικῶν ἀν(τ)εθνικῶν ἐξουσιαστικῶν συμφερόντων, πού ὠθοῦν σέ ποιοτική ὑποβάθμιση τίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων, μέ ἄκρατη ὑλιστική κατανάλωση, ψυχική διαφθορά καί πνευματική ἀφασία.

Θά παραθέσουμε δύο ἀκόμη παραδείγματα σχολικῶν «διδακτικῶν» βιβλίων Γλώσσας. Τό ἕνα εἶναι κείμενο ἀπό τήν Δ΄ Δημοτικοῦ (τάχα μάθημα κυκλοφοριακῆς ἀγωγῆς), ὅπου ἐθίζονται τά παιδιά μας σέ «πολυπολιτισμικές» καταστάσεις τύπου «Ἁγίου Παντελεήμονα», ἐν μέσω τῶν Ἀλσέστ, Ἔντ, Ρούφους, Κλοτέρ, Ἀνιάν, Μεξάν… μέ ἐξόχως παιδαγωγικές εἰκόνες, ὅπως …«χαζεύουμε», «σπᾶμε πλάκα», «βάζουμε τρικλοποδιές»: «Μερικές φορές καθώς πηγαίνουμε στο σχολείο, συναντιόμαστε στο δρόμο με πολλούς φίλους και σπάμε πολλή πλάκα. Χαζεύουμε τις βιτρίνες, βάζουμε τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο ή ρίχνουμε τις τσάντες των άλλων κάτω. Κάποια στιγμή, όμως, καταλαβαίνουμε πως έχει φτάσει η ώρα και τρέχουμε σαν τρελοί για να ‘μαστε στην ώρα μας στο σχολείο… Τρέχαμε σαν παλαβοί διασχίζοντας τον δρόμο…».

Τό ἄλλο κείμενο προάγει «ἠθικούς» χαρακτῆρες στά παιδιά τῆς Α΄ Γυμνασίου («Νεοελληνική Γλῶσσα», σελίδα 16 τοῦ τετραδίου ἐργασιῶν): «…Ο Σάκης ήταν ηλεκτρολόγος με μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 με 25 ετών. Τα είχε φτιάξει με την Αλέκα. Μια από τις μαθήτριες της τάξης. Στα 15-16 όπως όλες τους. Η πρώτη που έβγαινε ραντεβού μήνες τώρα». Ἐδῶ πλέον περνᾶμε ἀπό τήν ἀντιρατσιστική προπαγάνδα τῶν «πολυπολιτισμένων», στήν ἔμμεση ἀποπλάνηση ἀνηλίκων, στήν ἄκαιρη σεξουαλικότητα καί στόν πρόωρο ἐρωτισμό… «Κριτές θά μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί», μᾶς λέγει ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς.

Ἀποδείξαμε ἐν ὀλίγοις ὅτι δέν ὑφίσταται πλέον Ἑλληνική Παιδεία στήν σημερινή Ἐκπαίδευση. Ξεκίνησαν μέ τήν ἀποδόμηση τοῦ νοητικοῦ μας ὀργάνου, τήν Ἑλληνική Γλῶσσα καί τόν Ἐγκέφαλο (software καί hardware), ἐνῶ ἀφαιροῦσαν ἀπό τήν διδακτική ὕλη κάθε ἐθνοκεντρική ἀναφορά, ἀντικαθιστῶντας την μέ «παγκοσμιοποιητικά» («πολυπολιτισμικά») κείμενα συρρικνώσεως φρονήματος καί συνειδήσεως.

Ἄς θυμηθοῦμε ὅμως τί διδάσκονταν οἱ παπποῦδες μας λίγο πρίν τό 1912-13, καί ἔφθασαν νά ἀπελευθερώσουν Ἤπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αἰγαῖο (ἐνῶ 100 ἔτη μετά ὁδεύουμε πρός τό ἀντίθετο). Ἀναγνωστικό Γ΄ τάξεως Στοιχειώδους Ἐκπαιδεύσεως (1901-1906). Ἀπό τήν ἀρχή στό βιβλίο διαβάζουμε ποίημα τοῦ Βιζυηνοῦ περί Θεοῦ καί Ἀρετῶν τοῦ Ἀνθρώπου (ἐδῶ ἡ τελευταία στροφή): «Γι’ αὐτό πρέπει κάθε στόμα νά τοῦ πέμπῃ εὐγνωμοσύνη / ἐπειδή ψυχή καί σῶμα κ’ εὐμορφιά καί γερωσύνη / ὅλα ὁ καλός Θεός, ὁ καλός Θεός τά δίνει».

Αὐτό θεωρεῖται σήμερα «σκοταδιστικό», ἀπό τούς σύγχρονους «ταγούς» σάν τήν Φραγκουδάκη, ἡ ὁποία πολέμησε μέ λύσσα τά Ἀναγνωστικά τῆς γενιᾶς μας – μέ τήν Λόλα, τόν Μίμη καί τήν Ἕλλη – διότι παρουσίαζαν μιά «παρωχημένη» ἑλληνική οἰκογένεια, μέ παρόντες παπποῦδες καί γιαγιάδες, μέ τούς δύο γονεῖς, πολύτεκνους καί στοργικούς.

Ἀκολουθοῦν στό Ἀναγνωστικό βιβλίο τῶν παππούδων μας τοῦ 1900 συνεχῶς διάφοροι Μύθοι τοῦ Αἰσώπου, σέ θεματική σειρά, μέ τά σχετικά τους διδάγματα, πού καταλήγουν μάλιστα σέ σημερινές παροιμίες. Διδασκόταν δηλαδή, ἡ λαϊκή μας σοφία καί οἱ ὑποθῆκες βιωτικῆς τοῦ λαοῦ μας, πού εἴπαμε στήν ἀρχή. -Α΄ ἑνότης «ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ», τίτλος μύθου «Ἀνθρακεύς καί γναφεύς»: «Γναφεύς τις κατώκησε πλησίον τῆς οἰκίας ἀνθρακέως. Ὁ ἀνθρακεύς ἐσυλλογίσθη ὅτι, ἄν ὁ γναφεύς ἤθελε νά συνοικήσῃ μετ’ αὐτοῦ, θά ἦτο συμφερώτερον εἰς αὐτόν, καί διότι θά ἐπλήρωνεν ὀλιγώτερον ἐνοίκιον καί διότι θά εἶχεν ἕνα καλόν καί ἥσυχον σύντροφον. Ἔρχεται λοιπόν ἡμέραν τινά εἰς τήν οἰκίαν τοῦ γναφέως καί προτείνει εἰς αὐτόν νά συνοικήσωσιν. Ἀλλ’ ὁ γναφεύς εἶπε πρός τόν ἀνθρακέα: «Πῶς εἶναι δυνατόν, φίλε μου, γναφεύς νά συνοικήσῃ μετ’ ἀνθρακέως καί νά μή βλαβῇ; Τά πανία τά ὁποῖα μετά πολλοῦ κόπου θά λευκαίνω ἐγώ, θά τά μαυρίζῃς σύ» (Αἰσώπιος μύθος).

Ἀκολουθεῖ καί ἡ σχετική παροιμία. Σήμερα, τό «ὅποιος κάτσει μέ στραβό, ὥς τό βράδυ ἀλλοιθωρίζει», θεωρεῖται «ρατσιστικό» γιά τούς «political correct» μεταλλαγμένους γενίτσαρους. Δέν νοεῖται πλέον «καλή καί κακή συναναστροφή»! Ἄλλες ἑνότητες τοῦ γνησίου αὐτοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀναγνωστικοῦ, ὅπου κάθε ἑνότητα περιλαμβάνει ἑπτά ἐπιλεγμένα κείμενα, εἶναι: «Στοργή τῶν γονέων πρός τά τέκνα», «Ἀγάπη τῶν τέκνων πρός τούς γονεῖς», «Θεός», «Γενναιότης», κτλ. Μέ τό σημερινό ὅμως ἐκπαιδευτικό σύστημα φθάσαμε στίς μονογονεϊκές οἰκογένειες, στήν ὑπογεννητικότητα τῶν ζευγαριῶν, καί φεῦ στά ὁμοφυλικά «ζεύγη» πού θέλουν καί «γάμο»…

«Καί τοῦτο αἰσχρόν οὐχ ἡγοῦνται», ὅπως λέγει ὁ Διόδωρος Σικελιώτης, περιγράφοντας πρίν ἀπό 2000 χρόνια τίς κοινωνίες τῶν Βορειοευρωπαίων (Κελτῶν): «Γυναῖκες δέ ἔχοντες εὐειδεῖς, ἤκιστα ταύταις προσέχουσιν. Εἰώθασι δέ ἐπί δοραῖς θηρίων χαμαί καθεύδοντες, ἀμφοτέροις τῶν μερῶν παρακοίτοις συγκυλίεσθαι (οἱ ἄνδρες «κοιμῶνται» κατάχαμα ἀνάμεσα σέ δύο ἄνδρες πάνω σέ δέρματα ἀγρίων ζώων – δέν προσέχουν δέ καθόλου τίς γυναῖκες, ἄν καί εἶναι ὄμορφες)»… Αὐτοί πού «πολιτικά» προωθοῦν τέτοιες καταστάσεις στήν ἑλληνική κοινωνία, ζηλωτές τοῦ βαρβαρικοῦ «βίου καί πολιτείας», συγχρόνως «ἀγωνίζονται» γιά τήν κατάργηση τῆς προσευχῆς, τῶν ἱερῶν συμβόλων καί τῶν παρελάσεων στά σχολεῖα, γιά νά μᾶς πᾶνε …«μπροστά»!

                (συνεχίζεται)