ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΣ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ  (μέρος τρίτον)

τοῦ Ἀναστασίου Στάμου, Διευθυντοῦ ΕΠΑΛ Λευκάδος

«Ἕλληνες ἐσμέν τό γένος, ὡς ἡ φωνή καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ», εἰπώθηκε λίγα χρόνια πρίν τήν ὑποδούλωσή μας στούς Ὀθωμανούς (Γ. Γεμιστός-Πλήθων τόν 15^ο αἰῶνα). Στήν «Ἑλληνική Νομαρχία» τοῦ Ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνος (1806) σκιαγραφεῖται ἡ οἰκτρή κατάσταση τῶν Ραγιάδων, τό ἄθλιο ἐπίπεδο στό ὁποῖο μᾶς κατέβασαν οἱ Τοῦρκοι. Παρά τά 400 χρόνια ὅμως τῆς σκλαβιᾶς, φωτισμένοι πνευματικοί ἡγέτες ἔδωσαν τήν ἀπαραίτητη Παιδεία ἀναγεννήσεως μετά τήν Ἐθνεγερσία. Πῶς καταντήσαμε ὅμως σήμερα, μέσα σέ τριάντα χρόνια «δημοκρατίας», «μεταπολιτεύσεως» καί «ἐλευθέρου» βίου; Ἡ πάτριος Παιδεία τελεῖ ὑπό διωγμόν (ἄρα δέν εἴμεθα ἐλεύθεροι).

Μολονότι οἱ ποικίλες μορφές δυσλεξίας καί οἱ μαθησιακές δυσκολίες ἔχουν γίνει ἡ σύγχρονη μάστιγα τῶν σχολείων, τά παιδιά μας στήν δευτέρα δημοτικοῦ ἀναγκάζονται νά διαβάζουν …ψευδίζοντας ! Τίτλος «το σκαντζοχοιράκι με τα κατσαρά μαλλιά»: «–Γειά θου, Κατθαρομάλλη! Πθιτ! Πθιτ! –Πώς ξέρεις το όνομά μου; –Δεν το κθέρω, θκέφτηκα να θε φωνάζω έτθι, επειδή έχειθ κατθαρά μαλλιά. –Έχω κατσαρά μαλλιά; –Ναι, αν δεν το πιθτεύειθ, έλα θτη λιμνούλα να τα δειθ!». Τολμοῦν σέ Ἀγγλικό κείμενο νά κάνουν κάτι παρόμοιο; Τοῦτο δεικνύει πόσο «σέβονται» τήν μητρική μας γλῶσσα…

Παρακάτω, ἡ Νού κι ὁ Ραφαέλ ὁδηγοῦν τά ἑλληνόπουλα τῆς Β΄ Δημοτικοῦ στόν δρόμο πρός τήν Χωχαρούπα (…ἡ Ἰθάκη πέφτει πολύ μακρυά). Ἀπό κοντά καί ὁ Ἀρμπέν: «Η Χαρά, η Γαλήνη, ο Λουκάς και ο Αρμπέν αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους ήρωες του κόμικς, την Άννα, τη Νου και το Ραφαέλ, στο ταξίδι τους για τη Χωχαρούπα» (…ἀποπροσανατολισμός πλήρης).

Ἤδη ἀπό τήν Α΄ Δημοτικοῦ, ἀντί ἀρχαίων ἑλληνικῶν μύθων (λές κι ἔχουμε …ἔλλειψη) μαθαίνουν στά παιδιά μας ἐντελῶς ἀταίριαστους (ἕως παράλογους) ξένους μύθους (ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων), χάριν τοῦ Σαμπέρ: «Υπάρχει ένας αρχαίος μύθος από την Ινδία για τη θαλάσσια χελώνα, λέει ο μπαμπάς του Σαμπέρ. Στα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι πίστευαν ότι τρεις ελέφαντες κουβαλούσαν τη Γη στις ράχες τους. Αυτούς τους ελέφαντες τους κουβαλούσε πάνω στο καβούκι της μια τεράστια θαλάσσια χελώνα. Η χελώνα κολυμπούσε σε μια θάλασσα χωρίς αρχή και τέλος. Λένε πως, αν η χελώνα πάψει να υπάρχει, οι ελέφαντες θα χάσουν την ισορροπία τους. Τότε η Γη θα γλιστρήσει από τις ράχες τους και θα χαθεί»…

«Τό σχολεῖο τοῦ Αὔριο εἶναι μόνο Διαπολιτισμικό»(!), αὐτή τήν ἐντολή ἔχουν πάρει. Ἐνῶ δηλαδή ἐξέλιπε ἡ Παιδεία γιά Ἕλληνες, τοὐναντίον προωθεῖται ὁλοταχῶς ἡ παγκοσμιοποιητική ἐντολή γιά «πολυπολιτισμική» κοινωνία καί «διαπολιτισμική» ἐκπαίδευση… Ὁ βίαιος ἐποικισμός τῆς χώρας μας μέ πανσπερμία λαθρομεταναστῶν εἰσβολέων βρίσκει ὁλάνοιχτες κερκό-πορτες καί «ἰδεολογική» κάλυψη. Ὅλα εἶναι ἀπόρροια πολιτικῆς ὑστεροβουλίας ξενοκίνητων ἑλληνοφώνων «ταγῶν». Εἶναι καιρός νά μιλήσουμε μέ παρρησία ἐπί τῆς οὐσίας, προτοῦ ὑποστοῦμε ὁλοκληρωτική μετάλλαξη.

«Αἰσχρόν ἐστί σιγᾶν τῆς Ἑλλάδος πάσης ἀδικουμένης». Ἄν θέσουμε τά πράγματα ἱεραρχικά, σέ ἀξιακά ἐπίπεδα σημαντικότητας, θά δοῦμε πρῶτα τήν κατολίσθησή μας σέ ἐπίπεδο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ – παιδεία καί πολιτισμός, γλῶσσα καί ἱστορία, – κατά δεύτερον τήν ἀποσάθρωσή μας σέ ἐπίπεδο ΕΘΝΙΚΟ – σύνορα, ἐδάφη μας, ἄμυνα, γεωστρατηγική, λαθρομετανάστες εἰσβολεῖς, ἐθνικός πλοῦτος καί παραγωγικές πηγές – κατά τρίτον τόν ἐμπαιγμό μας σέ ἐπίπεδο ΠΟΛΙΤΙΚΟ – ἀντιδημοκρατικό καθεστώς κομματοκρατίας, μέ κόμματα πού προδίδουν τά συμφέροντα τῶν Ἑλλήνων, πού ἀναδεικνύουν δωσίλογους ἡγέτες – καί τέλος τέταρτον τήν προδοσία τοῦ λαοῦ μας σέ ἐπίπεδο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ – μέ ἐξαθλίωση τῶν πολιτῶν καί ταχεῖα δουλοποίηση τῶν παιδιῶν μας. Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες Ἐκπαιδευτικοί, ὀφείλουμε νά μαχόμεθα στό ἐσωτερικό μέτωπο τοῦ πρώτου ἐπιπέδου Κατοχῆς, χωρίς νά ἀφιστάμεθα ἀπό τά τρία ὑπόλοιπα.

Ἀπό τήν ὑπόδουλη περίοδο τοῦ Γένους εἶναι γνωστό ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔπαιρναν μικρά τά Ἑλληνόπουλα μακρυά ἀπό τούς γονεῖς, τούς ἔκαναν περιτομή, καί τά «διαπαιδαγωγοῦσαν» καταλλήλως …παράγοντας Γενιτσάρους. Αὐτοί οἱ μεταλλαγμένοι «δικοί» μας ἐπέφεραν κατόπιν τά μεγαλύτερα δεινά στόν ἀπροστάτευτο Ἑλληνισμό. Σήμερα, τήν περιτομή μέ τίς βαρειές ἐπιπτώσεις της δέν μποροῦν νά τήν ἐπιβάλουν στόν Ἕλληνα (ὅπως σέ Μουσουλμάνους, Ἑβραίους καί ἄλλους λαούς), τήν ἀντικαθιστοῦν ὅμως μέ τήν διδασκαλία «βαρειᾶς» ὕλης μέσῳ τῶν σχολικῶν προγραμμάτων καί βιβλίων, πού προκαλεῖ παρόμοια μέ τήν περιτομή ἀποτελέσματα στά παιδιά μας (−βλ. circumcision the hidden trauma): Πόνο, ἀβάσταχτο ἀπωθούμενο πόνο. Τά παιδιά μας «καθοδηγοῦνται» κατόπιν (ἀπό γνωστά κόμματα) νά ξεσποῦν σέ «καταλήψεις», διαδηλώσεις, καταστροφές, βανδαλισμούς ἕως βομβιστικές ἐπιθέσεις καί ἐμπρησμούς τῆς δημόσιας καί ἰδιωτικῆς «πατρικῆς» περιουσίας, αὐτῆς ταύτης τῆς πόλεώς των, τῆς ἑλληνικῆς πατρίδος των.

Ἕνας μόνο λαός εἶχε καταφέρει νά ἀπαλλάσσεται τῶν ἀρνητικῶν ἐπιπτώσεων τοῦ Πόνου!

Οἱ Ἕλληνες εἶχαν ἐφεύρει τήν ἀγωγή τῆς καθάρσεως τοῦ πόνου ἐκ τῶν παθημάτων τῆς καθημερινῆς ζωῆς, μέσῳ θεσμῶν:

● Διά τῶν Μυστηρίων («μόνοις Ἐλευσινίοις ὑγίαινεν ἡ Ἑλλάς… καί σαφέστατα ἡ πανήγυρις αὕτη καθάρσιον ἦν καί μανιῶν καί πάσης ἀτόπου συμφορᾶς», Αἴλιος Ἀριστείδης, «Ἐλευσίνιος θρῆνος» − βλ. βιβλίον «Ἱερά Ἐλευσίς»).

● Διά τοῦ Θεάτρου («δι’ ἐλέου καί φόβου περαίνουσα τήν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν …καί τήν ὀργήν καί πάντα τά τοιαῦτα», Ἀριστοτέλης, «Ποιητική»).

● Διά τῶν Συμποσίων (εὐάζοντες οἴνῳ Διόνυσον, μέ χορούς καί τραγούδια).

Ἔτσι, ἡ κακογόνος ἀρνητική ἐνέργεια τοῦ ἀπωθημένου πόνου ἐκ τῶν παθημάτων τοῦ βίου ἀπεφορτίζετο, τά ὀδυνηρά συναισθήματα ἐβιώνοντο, καθαίροντο, καί οἱ Ἕλληνες ΖΟΥΣΑΝ μέ θετική παρουσία στήν κοινωνία δημιουργῶντας Πολιτισμό. Φαινόταν ξεκάθαρα ἡ διαφορά μεταξύ Ἑλλήνων καί Βαρβάρων. Οἱ Ἕλληνες ἔκτιζαν παντοῦ Πόλεις, οἱ Βάρβαροι τίς κατέστρεφαν… Ἡ ἀπώθηση τοῦ πόνου προκαλεῖ ἰσχυρές νευρώσεις. Δέν συντελεῖται καμμία πνευματική ἐξέλιξη στόν νευρωτικό ἄνθρωπο!

Οἱ Ἕλληνες ἐγνώριζαν τήν φυσιολογία τοῦ ἐγκεφάλου. Ἔτσι, στήν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν τους οἱ Ἕλληνες, ἀπό 7 μέχρι 10 ἐτῶν εἶχαν κίνηση, γυμναστική, ὄρχηση, μουσική καί παιγνίδι… πολύ παιγνίδι. Ἀπό 10 μέχρι 13 προσετίθετο ἀνάγνωση-γραφή, ἀπαγγελία ποιημάτων-ἐπῶν. Ἀνάμεσα στά 13 καί 16 ἔτη ἐπανάληψη καί ἐπέκταση αὐτῶν. Οἱ ἀνώτερες πνευματικές διεργασίες καί ἡ συστηματική δραστηριότης, Μαθηματικά, Ἀστρονομία, Ρητορική, Φιλοσοφία μετά τά 16… Ἀπό τά 18 εἶχαν καί πολεμικές ἀσκήσεις, στρατιωτική ἐκπαίδευση. 20 ἐτῶν εἶχε τελειωθῆ ὁ Ἕλλην πολίτης-ὁπλίτης, ὑγιής, ἱκανός καί μέ ἀγάπη γιά Οἰκογένεια, Κοινωνία, Πολιτεία, Πατρίδα!

Τά αὐτονόητα σέ μιά αὐτόφωτη, ἀρχέγονη καί πολύπαθη Χώρα, μέ θαυμαστή ἀπό αἰῶνες ταυτότητα Παιδείας, ὅπως ἡ Ἑλλάς, ἔχουν γίνει πλέον ζητούμενα. Ὡς σηματοδότη καί φάρο Ἑλληνικῆς Παιδείας παρουσιάσαμε τό ἀναγνωστικό βιβλίο τῆς Γ΄ τάξεως Στοιχειώδους Ἐκπαιδεύσεως τῶν ἀρχῶν τοῦ 1900, ἐμπνευσμένο ἀπό τό ρητό τοῦ Πλάτωνος (γραμμένο μάλιστα στό ἐξώφυλλο, βλ. εἰκόνα 3).

Οἱ σκοποί τοῦ ἑλληνικοῦ ἀναγνωστικοῦ βιβλίου φαίνονται εὐθύς ἐξ ἀρχῆς. «…Δεῖ ἄσκησις καί μάθησις διά πράγματα ὡς Σωφροσύνη καί Κοσμιότης, Μεγαλοπρέπεια καί Εὐταξία, Ἀνδρεία, Καρτερία καί Φιλοτιμία!» Νά λοιπόν, ποιοί εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί! Νά, τί ἐννοοῦμε ὡς Ἑλληνική Παιδεία! Νά τί ὀφείλουμε νά μεταφέρουμε στά παιδιά μας! Ἰδού ἑπομένως, γιατί κατήργησαν τήν συνέχεια στήν Γλῶσσα μας, σπάζοντας τήν ἀλυσίδα πού τόσους αἰῶνες μᾶς κρατοῦσε προσηλωμένους στίς ἀξίες καί στίς ἀρετές τῆς Φυλῆς καί τοῦ Γένους. Διότι, «πάντα ταῦτα ἄξια λόγου Ἕλλησιν»…

Μήν ξεχνᾶμε ὅτι Γλῶσσα ἴσον Πατρίδα! Ἀλίμονο ἄν δέν τήν ὑπερασπισθοῦμε ἀπό τήν ἐπιχειρούμενη κατεδάφιση. Καί «Παιδεία εἶναι ἡ μόρφωσις τοῦ Ἕλληνος Ἀνθρώπου» (τόν ὁρισμό ἔδωσε Γερμανός διανοητής)!