Ἕνα δημῶδες ἄσμα γιὰ τὸν Κλέφτη Παναγιώτη Λιάκο, λέει καὶ τὰ ἑξῆς:
«Προσκύνα Λιάκο τὸν πασᾶ, προσκύνα τὸν βεζίρη, νὰ σοῦ χαρίση τὴ ζωή, δερβέναγας νὰ γίνης».
Ὁ ὑπερήφανος Κλέφτης ἀπαντᾶ:
«Ὅσο εἶναι ὁ Λιάκος ζωντανός, πασᾶ δὲν προσκυνάει, πασᾶ ἔχει ὁ Λιάκος τὸ σπαθί, βεζίρη τὸ ντουφέκι»
(Βλ. Ν.Γ.Πολίτου: «Κλέφτικα Τραγούδια», ἐκδ. «Ἱστορικὴ Ἔρευνα», Ἀθῆναι, χ.χ. σελ. 37).
Διαβάζεις τὰ δημοτικὰ τραγούδια καὶ αἰσθάνεσαι περισσότερο Ἕλληνας, περισσότερο ὑπερήφανος, περισσότερο ἄνθρωπος.
Μελαγχολεῖς καὶ ἀναρωτιέσαι: Πῶς ξεπέσαμε τόσο πολὺ ὡς Ἕλληνες, ὡς κράτος, ὡς ἄνθρωποι;
Ὁ πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐνημερώσεως Ἐθνικῶν Θεμάτων
Πηγή: http://ethnikonthematon.blogspot.gr/2013/04/blog-post_9138.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου